hy    |   fr

Սթափութիւն, ութեան

s.

cf. Սթափումն.

s.

ՍԹԱՓՈՒԹԻՒՆ ՍԹԱՓՈՒՄՆ. Սթափ գոլն. Սթափեցաւ նոյ ի գինոյն. տեսանել ստուգապէս կարէ սթափութեամբն։ Սթափումն զգաստութեան է, ի նմա. (Փիլ. լին. ՟Բ. 73։)

Կենաց եւ վայելչութեան եւ սթափութեան։ Յուրախութիւն եւ ի սթափումն որսատենչ ազատացն. (Փարպ.։)

Պատմէին զօրագլխացն՝ սթափութեամբ հասնել ի միջոյ կողման աշխարհիս. զոր լուեալ ճեպէին երթալ ընդնէմ նոցա. իմա՛, որպէս շութափութեամբ, շտապաւ, ստիպաւ։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif սթափութիւն սթափութիւնք
accusatif սթափութիւն սթափութիւնս
génitif սթափութեան սթափութեանց
locatif սթափութեան սթափութիւնս
datif սթափութեան սթափութեանց
ablatif սթափութենէ սթափութեանց
instrumental սթափութեամբ սթափութեամբք